Foute coördinaten zorgen voor wijziging van de plannen

We keken er weer erg naar uit, naar onze rondtrekvakantie. We blijven toch een voorkeur hebben voor La Douce France. Na nog een volle vrijdag Appel & Ei, met ter afronding de try-out van Koning Armandus in het Vaarttheater, was het laatste weekend aangebroken. Zaterdag wat basis inkopen, en in de namiddag de caravan inladen . Dit gaat vlotjes, alles immers altijd op dezelfde plaats. Zondag in de ochtend auto en caravan poetsen, zodat we proper vertrekken. Quinten komt nog mee lunchen, hij gaat huiswacht doen. En in de namiddag nog even ijsje eten met Camron. Maandagochtend, na de spits, zijn we volledig startklaar en om 9.30 zijn we en route.

Onze 1ste halte is een bekende, we hebben beslist om in slow motion te gaan. Le Bec-Hellouin, net onder Rouen, wordt de stopplaats voor 1 nacht. Volgens de campinguitbaters is het al de 6de keer dat we hier komen. Niet moeilijk, ideale afstand voor 1ste of laatste halte. En bovendien is het een toffe camping,
vriendelijk onthaal en ook nog leuk om een dagje te blijven. Dinsdag worden de fietsbanden opgepompt en trekken we er op uit: ‘t is fijn fietsen op een Voie Verte. We hebben geen luifel opgezet, dus woensdag zijn we vlug startklaar.

Gui heeft de coördinaten ingegeven van onze verste bestemming (als het weer goed blijft), de Vendée. Halverwege de middag krijg ik de indruk dat er iets niet klopt, we rijden te ver naar het zuidoosten. We stoppen en kijken de gegevens na en inderdaad, oosterlengte ingegeven ipv westerlengte. Vlug onze plannen bijstellen en zien waar we zijn: we denken eerst aan Ingrandes, omgeving Poitiers, maar al snel zien we een pijl naar een camping op de Cher, de beslissing is vlug genomen: we stoppen.

De camping is top: zeer grote plaatsen en aan de oever van de Cher, zalig toch? We besluiten hier enkele dagen te blijven. De 1ste dag gaan we naar de E.Leclerc in Amboise, voorraad opslaan voor een 10-tal dagen, Frankrijk is veel goedkoper dan bij ons. De rest van de dag genieten we van de zon. De 2de dag maken we een middagfietstocht langs de Cher richting Monrichard. We zijn ook vlak bij Chenanceau, het kasteel waar de foto genomen is voor het schilderij van Jeroen, welke nog steeds hangt te pronken bij ons thuis. We rijden er langs, maar aan de hoofdkant kan je geen glimp opvangen. In het terugrijden zien we een bosweg/fietsweg aan de overkant en we riskeren het erop. Na 2 km hebben we een schitterend zicht op dit kasteel, welke een galerij heeft over de de Cher, langs deze kant is het meer dan de moeite waard.

Zaterdag trekken we verder, deze keer de juiste richting uit, naar St Christophe de Ligneron, een rustig dorpje in het hinterland van de Atlantische kust. De Vendée is een vrij ongekende streek. De rit ernaartoe is super rustig met amper verkeer. We komen aan bij de camping, onze 1ste indruk is we rijden door, veel stacaravans op het 1ste deel. We stoppen toch en krijgen een fantastisch warm onthaal. Het is nog een familie uitgebate camping. De zoon geeft ons in een golfkarretje een rondleiding, en we kiezen een mooie plaats naast het natuurgebied. De camping heeft een apart deel voor trekkers en de stacaravans
staan ook gegroepeerd. Het sanitair is bijna nieuw, er is een zwembad en Wifi. Dit alles voor €12/nacht all in, met water, elektriciteit en afvoer op de plaats zelf. Zondag worden we langzaam wakker. De voormiddag ronden we af met een ritje naar de bakker. In de namiddag is er tijd voor een middagdutje in de zon, en de dag sluiten we af met de inhuldiging van het zwembad. We kunnen laat buiten zitten. Pas tegen 21.30 trekken we naar binnen. We gaan het hier echt wel 2 weken kunnen volhouden.