Frankrijk 2020: Week 3: ST PARDOUX (7/13 SEPTEMBER)

Op maandag is momenteel verhuisdag. Vandaag staat geen lange tocht op het programma, we verhuizen naar het Lac de St Pardoux, in de Haute Limousin, een stukje terug west, op dezelfde rit van de tour.

We hebben een camping uitgezocht op het meer, en na een korte rit van een 100 tal km zijn we al op onze plaats van bestemming. We picnikken op een plek naast het water, want de camping receptie gaat pas om 14 uur terug open. We schrijven in, en mogen ons een zelf een plaats uitkiezen.

Er is niet veel volk, dus plaats volop, en we kiezen ons dan ook een ruime plek, met een mooi zicht op het meer , waarboven we de zon kunnen zien ondergaan. Het wordt hier een echte warme nazomerweek, en we gaan er dan ook van profiteren om zoveel als mogelijk buiten te zijn.

Dinsdag begint met een wandelingetje naar het onthaal, om ons brood en croissants op te halen. De ochtenden gaan hier snel voorbij, met wat huishoudelijk werk, zoals water aanhalen, wat opruimen, poetsen.. Na een stukje stokbrood, gaan we een eindje fietsen, er is een heel mooi fietspad, dat het grootste deel van het meer volgt. Op sommige stukken is het flink klimmen, maar de uitzichten zijn dan ook de moeite. We beginnen het glooiende landschap al wat gewoon te worden.

Woensdag worden we traag wakker, er is hier buiten het geluid van de vogels, niets te horen, zalig gewoon. Vandaag gaan we naar Oradour sur Glane, een oorlogsmonument, dat al vele jaren op het verlanglijstje staat. We zijn onder de indruk : er is eerst een evocatie met foto’s, tekst en film , met de geschiedenis van de regio in de laatste maanden van WO II, waarin ook de slachtpartij plaatsvond. We leren weer een beetje bij, want een deel van de geschiedenis was ons niet bekend.

Met het hele verhaal in het achterhoofd, zwerven we daarna enkele uren door hete dorp, dat is bewaard zoals het was na de inval : een ruïne. Meer dan 600 inwoners, ongeacht leeftijd of geslacht werden uitgemoord door de SS, en het dorp werd nadien uitgebrand. Het is indrukwekkend en beklijvend, hier in stilte rond te wandelen. Het is een statement tegen oorlog, en voor de vrede. Onvoorstelbaar, dat mensen mensen dat kunnen aandoen.

We hebben wat tijd nodig om dit te verwerken, en rijden bijna in stilte naar de E.Leclerc voor onze boodschappen. We proberen altijd voor een ruime week eten te hebben, zodat we niet afhankelijk zijn van winkels , die er in de buurt van de campings weinig te vinden zijn.

Donderdag is hier toerdag. De rit passeert hier op het kruispunt , op een kleine km van de camping. Tegen 12 rijden we er naartoe, want het is toch wel een hele ervaring. Er is niet al te veel volk, en iedereen houdt zich aan de afstand en het masker. De publi-caravaan is weer een belevenis van toeters, lawaai en grappige auto’s. Er zijn een deel van de toeschouwers , die enkel komen voor de gadgets, die mondjesmaat worden uitgegooid. Ik heb sleutelhangers voor de kleinkinderen. Na een uurtje , waarin we nog kunnen genieten van de rijkunsten van motards ( we staan onderaan een dubbele bocht), flitst het peloton renners voorbij, in enkele minuten is het kleurrijke lint voorbij. Maar ’t was toch fijn om te zien.

In de namiddag genieten we van het zonnetje, en nemen we een duik in ons privee zwembad. Immers, niemand van de camping maakt er gebruik van, t is wel vrij fris, maar heerlijk bij deze temperatuur, eens je onder water bent.

Vrijdag doen we een klein fietsritje naar St Pardoux, een zeer pittoresk groepje huizen, en brengen we ineens brood mee van de bakker. Verder is het een dag om van de zon te genieten, en het zwembad.

Zaterdag staat er een autoritje gepland door de Haute Limousin, met enkele leuke dorpjes, en mooie zichten op de streek. ’t is Fijn om nadien toch ook weer in het frisse zwembad te duiken.

Vandaag, zondag is onze laatste dag hier. Het is echt terug volop zomer, en een temperatuur van 30 graden nodigt alleen maar uit tot lekker lui met een boek in de schaduw, en daarna een duik in het zwembad. ’t Was hier heerlijk: de roodborstjes, merels en meesjes kwamen tot aan de tafel voor de kruimeltjes.