Frankrijk 2020: week 9/10: Bize Minervois (18/28 oktober)
De verhuis is een feit: het werd in Le Barcares met de Halloween-animatie en de vakantie een heel pak drukker. Ook het weer wordt minder zonnig, zodat we besluiten ons een andere plek te zoeken, zodat we wat andere wandelingen en uitstappen kunnen maken.
Na wat bladeren in de boeken, en de kaart bekeken te hebben, gaan we in Katharenland blijven, maar iets het binnenland in, zo’n 75 km van de vorige plek. Boven Narbonne, midden de wijngaarden van de Minervois is een nieuwe flower camping. We hebben een korte rit, langs de kust, met nog prachtig zicht op de bergen. Soms is het bijna een postkaart.
We komen door het kleine dorpje , via een kiezelweg aan de camping, naast het kerkhof, en inderdaad midden de wijngaarden, aan de oever van de Cesse. Er is geen uitbater te zien, en een plakkaat nodigt ons uit om ons te installeren.
Het is inderdaad nog heel nieuw, de plaatsen zijn heel ruim, maar alles moet nog wat groeien. Het sanitair is echt super de luxe. We vinden ons een fijne stek, volop zon, en een uitzicht. De namiddag is het felblauwe hemel en volle bak zon. ’t Zal waarschijnlijk ons laatste zonnebad worden van deze vakantie.
En inderdaad, na goed geslapen te hebben, worden we wakker onder de wolken. ’t Is wel niet koud. In de voormiddag is er iemand op de receptie en ga ik ons inschrijven. We wandelen na het ontbijt naar het dorpje, en slenteren door de verlaten maar zo typische straatjes, met zelfs een stadspoort. De bakker is vandaag (zoals bijna alles op maandag overal in Frankrijk) gesloten. Gelukkig is er een épicerie die ook brood verkoopt. ’t Weer zit net niet mee om buiten te lunchen.
In de namiddag trekken we onze wandelschoenen aan en stappen richting de Tour de Boussecos, een ruïne van een middeleeuwse uitkijk- en verdedigingstoren, hoog boven op de rots. ‘t Is een mooie wandeling en het laatste stuk een stevige maar goed gelegen klim. Het uitzicht is machtig. Je hebt er inderdaad zicht over de hele vallei. Het grote voordeel aan de terugweg: het is niet anders dan dalen tot aan de camping.
De campinguitbater is ook een vigneron en we kopen enkele proefflessen. De eerste fles gaat vanavond open. Het is een fijne zachte wijn, die goed wegdrinkt, één van de betere die we deze reis dronken.
De volgende dagen plannen we, afhankelijk van het weer, nog wat wandelingen, uitstapjes en autotoeren, met elke ochtend ons wandelingetje naar het dorp naar de bakker.
Het weer blijft zeer bewolkt, en laaghangende wolken, wat een zeer aparte sfeer geeft. We nemen de auto voor een namiddagtoertje, en genieten van de uitzichten, dit is echt wel een streek die ons bevalt.
Op woensdag rijden we richting Narbonne, waar we een toertje maken tussen de stad en de kust, een streek die Montagne de la Clape noemt. Een heel speciaal stuk, de kant die we oprijden geeft de indruk van duinen te zijn, ruw maar vrij laag, dan rijden we een stuk langs de kust, de zee lijkt door de wind en het donkere weer weer op de Balearische Zee. Daarna rijden we langs de andere kant richting Narbonne. Zeer ruw, rotsachtig en indrukwekkende zichten, heel apart.
De gps brengt ons door de straten van Narbonne, zigzaggend naar de Leclerc, waar we inkomen voor een week doen, zodat we zo weinig mogelijk in de bewoonde omgeving moeten komen. Het blijven donkere dagen, en donderdag zitten de heuvels rondom ons in de wolken. Het blijft echter wel droog, zodat we ons ochtendwandelingetje naar de bakker kunnen maken, en een flinke namiddagstap langs de GR die hier achter de camping loopt. We begroeten de ezels die hier achter grazen, en steken de Cesse over via een betonnen bruggetje, meer plank dan brug, zoals we deze ook kennen van in de Gard over de Gardon.
De regen komt eraan, maar gelukkig late avond en vannacht, vanochtend, vrijdag, staan we op met de zon. ‘t Wordt dan ook een fijne wandeling naar de bakker, terug in zomeruitrusting. Nadien amuseer ik mij met het poetsen van de caravan langs de buitenkant, ( gui doet de dakramen). De regen vannacht was vuile zanderige regen ( werd ook het het nieuws gezegd), zodat zowel de auto als ons rijdend huis vuile vieze aflopende strepen zand vertoonde. Ons huis komt eerst aan de beurt, de auto is voor morgen, samen met de was, zodat onze thuis was beperkt blijft. T zal nog meer dan genoeg zijn. Vanmiddag trekken we richting Minerve, amper 15 km van hier. De laatste 4 km langs de Gorges Causse van de Cesse is schitterend, en geeft een mooi beeld over hoe water door duizenden jaren een bedding kan uitslijpen. We hebben het wat moeilijk om de parking te vinden, die een eind voorbij het stadje is, maar dan met een doorsteek die veel korter is dan de weg. De zichten zijn magnifiek. Hier loopt wel wat meer volk rond , maar iedereen houdt zich aan de kapjesplicht in het stadje zelf. We genieten van de mooi gerestaureerde gebouwen, het uitzicht en de smalle straatjes , en slenteren nadien terug naar de auto. We rijden verder de Cesse af, en via Mailhac komen we terug aan de camping, dit laatste dorpje is ook een korte halte waard met zijn klein intiem ommuurd gedeelte.
In de vooravond zetten we al onze foto’s op de pc, en laten ze nog eens allemaal passeren, we krijgen een leuk overzicht van deze afwisselende vakantie. Het weekend wordt nog zalig zonnig en plus 20 graden, zodat het genieten wordt in onze luie zetel, en misschien kunnen we wel even het zwembad in. We hebben besloten om van hieruit naar huis te vertrekken, want de Corona zit overal dus kunnen we beter zo lang als mogelijk van de rust hier profiteren. We zien wel wanneer we vertrekken.
Het zwembad zit er niet in teveel afgekoeld in de voorbije nachten. Maar niet getreurd, gewoon buiten genieten van het goede weer is ook niet slecht. De ochtenden zijn redelijk fris, maar eens de zon zijn opwachting maakt… Ontbijten doen we binnen, en tot een uur of 11 lezen we de kranten bij een tas koffie. Een wandeling naar de bakker hoort er bij in de ochtend. ‘t Is een gezellig dorp, en iedereen zegt goeiedag aan iedereen. We nemen af en toe een ander straatje, zo kennen we na een paar dagen het hele dorp. Er is nog een stukje omwalling en één van de straten loopt een stukje onder de wallen, beetje spannend. De bakker heeft lekker brood, en omdat er geen terrasje te doen valt, trakteren we onszelf af en toe op iets lekkers.
De fietsen blijven hier een beetje aan de kant, wandelen doen we des te meer. De wijngaarden kleuren elke dag anders, en het wandelpad via de ezels is echt heel rustig en mooi. En dan de betonnen brug over de Cesse, dat soort kennen we nog van aan de Gardon. Het Canal du Midi is maar enkele km’s van de camping, we vinden niet zo direct een goede fietsrichting, en gaan dus met de auto tot op de parking. Het is ook tof wandelen, we zijn er helemaal alleen, er is wel wat bedrijvigheid op het water.
Hier hebben we wel geluk want in ’t dorp is er nog bedrijvigheid van resto’s en een ijsroomsalon. Hier trakteren we onszelf na een stevige wandeling op een milkshake. We doen hier ook nog 2 leuke autotoeren , en tegen het einde van de week nog langs de supermarkt, zodat we een 10-tal dagen voort kunnen.
We hebben deze laatste 2 weken al doorgebracht in quarantainemodus, want de cijfers in Europa gaan de spuigaten uit. We volgen het nieuws , zowel het Franse als het Belgische. Als het zo blijft , zouden we liefst nog even hier blijven, zolang de camping open is ( 15/11). Maar aan dit idee komt een eind op woensdagavond: Macron kondigt ‘cofinement‘ aan, ook België gaat in lockdown. Dit betekent dat met ingang van vrijdag in Frankrijk alle campings moeten sluiten.
Dus, genieten van onze laatste zonnige donderdag. We ruimen ‘s avonds alles op, zodat we op vrijdagochtend op tijd kunnen vertrekken.
De rit naar huis verloopt voorspoedig en de 1ste nacht overnachten we op de camping van St Pourcain, die we nog kennen van vroeger. Zij bleven speciaal open voor de thuisgangers, we staan hier wel helemaal alleen.
Zaterdagochtend wandel ik naar de bakker, waar we ons bevoorraden voor het hele weekend. Het weer wordt wel herfstachtig, de weg die we gekozen hebben, recht naar boven, valt wel heel goed mee. Ter hoogte van Soissons is geen enkele camping meer open, gelukkig is er een mobilhomeplek in Villers, waar we ook alleen staan. Onze caravan is gelukkig zo uitgerust dat we perfect enkele dagen motorhome kunnen zijn. In de regen en mist doen we op zondag het laatste stuk, ons middagmaal is al in België. We zijn nog een bakker gepasseerd, dus hebben we nog een lekker stokbrood tot slot. De namiddag wordt besteed aan het uitladen van de caravan, en alles terug op zijn plaats brengen.
‘s Avonds trakteren we onszelf op een frietje aan de tv, iets wat we maanden niet gegeten hebben. En daarmee zit ons 2020 avontuur er op, en kunnen we nog genieten van de herinneringen en foto’s, en dromen we al van een volgende trektocht.
