Mazan, Provence, regio Avignon / Mont Ventoux
Zaterdag trekken we verder, en we hebben niet op voorhand geweten wat een schitterende weg er voor ons zou liggen. We kiezen ervoor om zoals altijd geen autostrade te nemen, maar er is een weg, D1075, recht beneden, om dan naar Carpentras in het westen te buigen.
De eerste 20km is aaneensluitende bebouwing, maar eens daar buiten, rijden we door een schitterend landschap op een zeer goed berijdbare weg met caravan. Het is traktatie voor de volledige 200 km. We geven onze ogen goed de kost. Het is ook geen drukke weg, zodat ook Gui volop kan genieten van de uitzichten. Op de middag vinden we een mooie plek om te lunchen, en na de middag staan er nog Gorges en mooie dorpjes op het programma. Bangelijk dat een doorsteek zo mooi kan zijn.
De camping van Mazan is gemakkelijk te bereiken, en ligt voldoende van de weg om er geen geluid van te hebben. Echter, dit weekend is er motorcross op het terrein wat verder, dus het weekend wel wat extra geluidshinder. We zoeken ons op de camping een mooie ruime plek, met uitzicht. De campingbaas is Limburger, en we krijgen nog uitleg over de camping. Op een half uurtje zijn we geïnstalleerd en kunnen we van het zonnetje en een fris drankje genieten. Dan krijgen we bezoek: de campinguitbater komt al zijn gasten verwennen met verse druiven. Heerlijk zoet!
We aperitieven vandaag terug buiten, de temperatuur is om 18.30 nog heerlijk. De 1ste fles champagne wordt gekraakt, dat smaakt. De volgende 10 dagen zijn we vermoedelijk hier, en gaan we genieten van de rust, het zwembad, en de omgeving.
De vorige weken zijn voorbijgevlogen, en het is weer maandag, wasdag. De weersvoorspelling is niet goed, en er worden felle onweders en regen verwacht. We beginnen droog, en ik breng met brood en croissants gelijk ook jetons mee om te wassen en te drogen. We staan hier met heel wat Nederlanders, maar zij houden niet van wassen met machines, zodat ik de was en droogcombinatie voor mij alleen heb. We hebben 3 machines, zodat we daar wel even zoet mee zijn. We duimen dat de droogkast beter is dan de vorige. En ja hoor, alles werkt perfect, de wasmachine is ook een bovenlader, en beiden hebben ze een grote inhoud.
Tegen dat de laatste droogkast draait, is het late middag, en het begint te druppen, wel windstil en geen onweders. We vertrekken droog naar de supermarkt op 6 km, maar als we buitenkomen worden we overvallen door stortregen, en staat de parking en straten blank. Dat heeft hier met de hellende terreinen en slechte afwatering niet veel nodig.
‘t Wordt stapvoets rijden naar de camping. Ook daar is het één en al plassen, het water houdt wel halt aan de luifel. Daar is het iets hoger en zijn er kiezels. De regen houdt heel de avond en deel van de nacht aan, maar de onweders blijven gelukkig uit.
Dinsdag staan we op met een waterzonnetje, maar het is een heldere dag. De Mont Ventoux is een rare berg, en vermits hij er nu helder bijligt, maken we ’s middags een tochtje naar de top, en erover. We beginnen mooi, maar tegen dat we aan het de bomengrens en dus het kale deel komen, is er een stevige weersverandering, de temperatuur zakt naar amper 4 graden, en de waarschuwingslichtjes van de auto branden. Daar komt nog een stevige wind en ijsregen bij, echt zoals de berg gekend is. We rijden langs de andere zijde naar beneden, en besluiten misschien later de rit nog eens over te doen bij beter weer.
Woensdagochtend worden we wakker met een felblauwe hemel, wel wat mistral, maar we staan heel beschut, zodat we volop kunnen genieten van t zonnetje. We krijgen buiten al gauw gezelschap van een ekster , die ons de hele dag gezelschap blijft houden, soms is het bijna stalking. Hij zit onder en op mijn stoel, en op een gegeven moment zelfs op mijn, schouder, en kwekken als je probeert hem opzij te duwen, wel grappig. Na een zonnedagje kunnen we ons heerlijk douchen, de buitenkant van het sanitair is vrij verouderd, maar de douches zijn moderne regendouches, en kraak proper.
’t Is wel grappig, wij staan op het beneden gedeelte van de camping, en als enige nieuwkomers, de anderen zijn hier al meermaals geweest. De meesten zijn toeristfietsers, die af en toe een klein fietstochtje maken, maar vooral genieten van het zonnetje en lezen. Er wordt hier heel wat afgelezen op e-readers. De bib service is ook best ok, en je kan per keer 2 boeken opladen, en deze blijven dan 40 dagen leesbaar.
Donderdag is een mooie dag, en we maken een 1ste autotocht. De 1ste halte is de site van de Bories. Een wereld erfgoed locatie, waar woningen uit een vorige periode staan, die uit gestapelde keien bestaan, zonder enige hechting. We waren hier vroeger al eens, maar ondertussen is er uitgebreid gerestaureerd. We hadden ons op de grote parking gezet, en dat was het toch nog een flinke wandeling bergop van een drietal km. We hadden ons er een beetje aan mispakt, maar wel goed voor onze conditie. Tegen half 2 waren we terug aan de auto, en namen we tijd voor een drankje en picknick. Gordes, onze volgende halte, ligt op een schitterende locatie, hoog op de heuvel. Deze keer toch maar bovenaan geparkeerd, we hadden immers al een mooie wandeling in de benen. De smalle pittoreske straatjes waren net ezelspaden, waar je goed moest opletten om je enkels niet om te slaan, maar de zichten zijn spectaculair . We hadden natuurlijk veel geluk met het weer, want deze stadjes en streek komt nog meer tot zijn recht tegen een staalblauwe hemel.
Onze laatste halte was de abdij van Senanque, ingebed in een smalle vallei, omgeven door lavendelvelden, waar de paters een deel van hun inkomsten uit putten. Via het bezoekerscentrum konden we een kijkje nemen in de abdij zelf, gegidst door een knap systeem op Ipad. Je kreeg er uitleg op, en kon terug in de tijd met leuke filmkes. De gebouwen stralen een rust uit, die je alleen maar in deze abdijen terugvindt. De kerk was nog in volle restauratie, want er was een serieus probleem met een muur die op barsten stond. Men zocht nog volop naar oplossing. We vonden de inkom hier vrij duur maar we hebben dan ook bijgedragen aan de instandhouding. We hebben genoten van deze tocht, en voldaan kwamen we terug op de camping.
De week is weeral bijna om, en op vrijdagvoormiddag doen we een 1ste klein fietstochtje naar de supermarkt in St Pierre. Het weekend wordt super zonnig, en dat wordt volop genieten van de vitamines van de zon, en het genot van een spannend boek. Zaterdagochtend is het markt in Pernes les Fontaines. We weten van jaren terug dat het een hele toffe markt is. We besluiten om het toch maar niet met de fiets te doen. Dankzij een vriendelijke Fransman hebben we een parkeerplek vlak naast de markt. We slenteren langs de kraampjes, wel nog altijd mondkapjesplicht. Tot onze vreugde is het kaaskraam er nog, zij hebben heel wat onbekende kazen, en we kopen er verschillende om bij ons stokbrood te genieten. We lopen na de markt nog door de gezellige straatjes, en merken ook hier flink wat restauratiewerk. In de Bar Paroissial drinken we een lekkere café au lait, met een mooi zicht op de toren. Dit was een echt Franse marktdagje, dat hebben we de vorige vakanties wel gemist. Misschien komt er nog wel een marktje in de volgende dagen.
We hebben hier een internationaal gezelschap, en op zondagmiddag hebben we enkele uurtjes oppas op de honden van onze Zwitserse buren. ‘t Is wel jammer dat het zwembad niet verwarmd is, ik heb het eens geprobeerd, maar toch wel echt ijskoud. Het wordt niet afgedekt ’s nachts, en koelt dan ook telkens af. Niets aan te doen.
We blijven nog zeker de volgende week hier, en dan zien we verder.
