Vizille, de hoge Alpen en de Franse Revolutie
Vermits het weer nog altijd veelbelovend is (’t is gewoon niet te voorspellen), beslisten we om toch nog wat bergtochten te maken, en het maar even verder naar het zuiden te zoeken, aan de andere kant van de Chartreuse, net onder Grenoble, op de grens van de hoge Alpen. We hebben een camping gekozen in Vizille. Immers, aan deze kant wordt het al een beetje moeilijker om open campings te vinden.
De camping is bijna een stadscamping, ligt echt nog net niet in het woongebied. Het is een vrij oude camping, wat maakt dat de bomen zodanig groot zijn, dat het overal schaduwplaatsen zijn. We proberen zo goed als mogelijk te kiezen, en zetten ons op het vrij open plein, aan het sanitair. We hebben wel een mooi zicht om de omliggende bergtoppen. Bij het inchecken krijgen we nog een folder van het kasteel van Vizille, dat we al even in de verte zagen liggen. Dit domein heeft een cruciale rol gespeeld in de Franse geschiedenis : hier werd namelijk in de conseil van 21 juli 1788 het beginsein gegeven voor de Franse revolutie tegen de monarchie. Moeten we dus zeker bezoeken!
Op dinsdag staan we op, vrij zonnig maar met de toppen in de wolken. Ik maak een fietstochtje naar de bakker (er is geen broodservice), en de gewone voorraad hebben we gisteren avond aangevuld, een 2tal km langs een klein laantje. Na de middag trekken we erop uit, naar de Chamrousse, één van de bergtoppen vlakbij. Het is een spookachtige rit, want de hoogste delen liggen boven de wolken. We komen aan het Lac Tuitel, een schitterend natuurgebied, dat voor een deel uit moerasgebied bestaat. Hier is een wandeling uitgestippeld, helemaal over vlotters, van de parking tot aan het meer. Heel fijn, om te doen. Na de tocht kunnen we nog even buiten zitten, zoekend naar wat zon, maar ’t koelt wel snel af. In de avond en ochtend hebben we licht de verwarming aan, terwijl we op de vorige stop nog ’s ochtends en ’s middags konden buiten eten.
Woensdag na de lunch wandelen we richting kasteel. We gaan niet met de fiets, want volgens de campinguitbater is er geen veilige stalling en worden er veel fietsen gestolen. Dat willen we niet. We lopen door de verlaten winkelstraat, en komen aan het imposante domein. Eens door de toegangspoort is het een adembenemend zicht: het immense park, en het prachtige kasteel. De toegang is gratis, omdat het de bakermat is van de geschiedenis. We bezoeken eerst de tentoonstelling in het kasteel. Aan de buitenkant is het volledig in stijl, de binnenkant waar de geschiedenis van de revolutie verteld wordt, is een hypermodern en prachtig gedaan, de oude kasteelvleugel herbergt nog oorspronkelijke kamers en zalen.
Voor we door het park gaan wandelen, strijken we neer op het terrasje aan de oude watermolen, voor een verfrissende jus d‘orange. Het park is fantastisch, prachtige oude bomen, mooie perken, waterpartijen, alles super onderhouden, je kan hier uren wandelen. Het was een toffe middag. Donderdag belooft een schitterende dag te worden, hij begint vrij fris, maar het is helder en de zon komt erdoor. We gaan richting de hogere regionen. We rijden richting Zwitserland, tot aan de voet van Alpe d’Huez. Deze legendarische klim willen we zeker gedaan hebben, wel niet met de fiets, daar wagen we ons niet meer aan.
De 20 haarspeldbochten brengen ons stap bij stap tot aan de top. We houden halverwege een halte aan een mooie kapel, met prachtige uitzichten op de omliggende toppen en gletsjer. Gelukkig zijn er niet te veel fietsers onderweg. Helemaal boven staan we verwonderd te kijken naar het gekronkel van alle skiliften, de vele hotels, appartementen, waarvan nog veel in aanbouw. Nu bijna verlaten, in de winter vol bedrijvigheid. Niet echt ons ding. Na wat rondwandelen, beginnen we aan de afdaling. Onderweg vinden we een mooi plekje om te lunchen. Boven is er immers niets open, gelukkig hebben we ons lunchpakket bij. We besluiten om nog verder te rijden naar de Galibier. Die is 2600m hoog, en het blijkt een goede ingeving te zijn. Zoveel mooier, zoveel indrukwekkender dan Alpe d’Huez. Een zeer ruw landschap, prachtige zichten, indrukwekkend. Het is volop genieten, zo moeilijk te beschrijven. Zeer voldaan komen we in de namiddag terug op de camping aan.
Vrijdag is rustdag. Enkel het dagelijks ritje naar de bakker, en verder genieten van de rust en de zon. We geraken er moeilijk uit waar onze volgende halte gaat zijn. Richting Provence, omgeving Avignon, maar we kunnen moeilijk beslissen welke camping. Uiteindelijk, na veel wikken en wegen, kiezen we voor Mazan, naast Carpentras, aan de voet van de Mont Ventoux.
